Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Β ́Δημοτική Κοινότητα.
Αν και δοκιμάζομαι και εγω τα τελευταία χρόνια απο την οικονομική κρίση άνεργη για 3 χρόνια, διατηρώ την ελπίδα μου. Παρότι τις δοκιμασίες μας το ήθος η αξία και τα ιδανικά δεν δοκιμάζονται παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα.
Θυμάμαι τα παρακάτω λόγια του Ιωαν. Δραγούμη:
Αν έχασε την ελπίδα της, θα της δώσω την δική μου και πάλι απ’ αυτήν θα πάρω ελπίδα εγώ, αν απελπιστώ. Αν δεν έχει τώρα ιδανικό ή όνειρο κανένα, θα της δώσω τα δικά μου όνειρα και ιδανικά, και πάλι όμως τη δύναμη για να τα πλάσω, τα όνειρα μου και τα ιδανικά μου μέσα της θα την εύρω. Αν κουράστηκαν τα μάτια της και δεν βλέπει και δεν διακρίνει τι δυνάμεις έχει μέσα της, θα της τες δείξω εγώ, αφού εγώ με τα δικά μου μάτια βλέπω και τις διακρίνω. Αν ο φόβος την πήρε, θα της δανείσω την αφοβία την δική μου. Ό,τι της λείπει, θα της το δώσω εγώ, και πάλι, ό,τι μου λείπει εμένα από εκείνη θα το πάρω. Γιατί είμαστε ένα. Λαχταρώ πάντα να της μεταγγίζω κάτι δικό μου και απαυτήν να παίρνω κάτι άλλο, σαν ηλεκτρισμό..
Εκλέγομαι και υπηρετώ τη Β’ δημοτική κοινότητα του Δήμου θεσσαλονίκης για 17 χρόνια. Ένα βάθος χρόνου που με το πέρασμα του μου άφησε την εμπειρία, την επιμονή και την υπομονή, για να εργασθώ και να αγωνιστώ για την καλυτερη ποιότητα ζωής των συμπολιτών μου.
Και θέλω να συνεχίσω να το κάνω με όλη την δύναμή μου, από τη θέση του Δημοτικού Συμβούλου.