Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1974, όπου ζω και εργάζομαι ως Δικηγόρος. Παντρεμένος από το 2002 και πατέρας δύο κοριτσιών, μιας φοιτήτριας στη Σχολή Εφαρμοσμένης Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και μιας μαθήτριας της τρίτης λυκείου.
Φοίτησα στο δημοτικό σχολείο των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΜΑΝΤΟΥΛΙΔΗ και συνέχισα στο Γυμνάσιο και Λύκειο στο ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΑ από το οποίο αποφοίτησα το 1992. Σπούδασα στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και εν συνεχεία υπηρέτησα το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής μου θητείας στον Έβρο και στην Αθήνα.
Παρά τις επαγγελματικές προκλήσεις της Αθήνας προτίμησα να γυρίσω στην αγαπημένη μου πόλη και να δραστηριοποιηθώ ως Δικηγόρος σε αυτήν ιδρύοντας τη δικηγορική εταιρία FORENSIS με τον Παναγιώτη Μαστροθύμιο.
Η ενασχόληση μου με τα κοινά ξεκίνησε για πρώτη φορά χάρη στην μεγάλη μου αδυναμία και την αγάπη για την ομάδα του ΑΡΗ, στον οποίο διετέλεσα αρχικά υποψήφιος για τη Διοίκηση της το 2011 μέσω των εκλογικών διαδικασιών του Συλλόγου. Εν συνεχεία το 2012 ήμουν μέλος της τριμελούς διοικούσας επιτροπής με τον Αλέκο Κατσιαούνη και το Σταύρο Λαμπριάκο, με τους οποίους καταφέραμε να κρατήσουμε την ομάδα ζωντανή χάρη και στην τεράστια κινητοποίηση των φιλάθλων του Άρη. Το 2013 εκλέχτηκα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινωνίας Μελών Άρη στο οποίο ήμουν Πρόεδρος. Αποχώρησα από την Κοινωνία Μελών Άρη τον Μαΐο του 2014 για να αναλάβω την προεδρία της ΠΑΕ ΑΡΗΣ, όταν αυτή είχε ήδη υποβιβαστεί, επιχειρώντας να την διατηρήσουμε σε επαγγελματικό επίπεδο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια εξορθολογισμού υπέρογκων χρεών που είχαν σωρευτεί, από «αμαρτίες» και νοοτροπίες του παρελθόντος και έλλειψη χρηστής και διαυγούς διοίκησης.
Παρόμοια νιώθω και σήμερα. Βλέπω την αγαπημένη μου πόλη να παίρνει την κατηφόρα από το 2019 και μετά. Βλέπω να υποχωρούν οι σύγχρονες αντιλήψεις και οι καινοτόμες ιδέες σε βάρος των πελατειακών σχέσεων και του μικροκομματισμού. Την βλέπω να εκπροσωπείται από διαδρομιστές και υποχείρια που δέχονται άβουλα και αδιαμαρτύρητα ό,τι της επιφυλάσσει και πολλές φορές επιβάλλει η κεντρική διοίκηση. Να αποδέχεται την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης όλων των κομβικών για τις ανάγκες της πόλης έργων, προεξέχοντος αυτού του μετρό, επιτρέποντας να γίνει η ταλαιπωρία και ο εμπαιγμός των κατοίκων της, ανέκδοτο στα χείλια όλης της υπόλοιπης Ελλάδας. Να επιβαρύνει δρόμους, πολίτες και κρατικούς προϋπολογισμούς με την «αγορά» ακατάλληλων λεωφορείων, χωρίς ολοκληρωμένο συγκοινωνιακό πλάνο και χωρίς απολύτως καμία μέριμνα για δραστική μείωση κάθε δυνατής περιβαλλοντολογικής επιβάρυνσης. Να μποτιλιάρει τους οδηγούς της, ταλαιπωρώντας τους καθημερινά, τόσο στους δρόμους του αστικού ιστού, όσο και στο απαρχειωμένο και ακατάλληλο οδικό δίκτυο που αποκαλούμε περιφερειακή οδό, μια πόλης του ενός εκατομμυρίων κατοίκων. Να κατασκευάζει ποδηλατοδρόμους και να στη συνέχεια να τους καταργεί, χωρίς καμία μελέτη, χωρίς καμία προεργασία και κυρίως αντί να λύνει προβλήματα, και προσθέτει νέα, λόγω της «ράβε και ξήλωνε» νοοτροπίας των αιρετών της εκπροσώπων.
Σαν χαρακτήρας είμαι αυθόρμητος και όταν κάτι δεν μου αρέσει ή με ενοχλεί ή με προσβάλλει δεν διστάζω ούτε να το εξωτερικεύω, ούτε να νοιάζομαι για το αν γίνομαι αρεστός αλλά ούτε να περιορίζομαι σε μια λεκτική κριτική που δεν αναλαμβάνει ποτέ πρωτοβουλίες και ευθύνες.
Η Θεσσαλονίκη σήμερα είναι γεμάτη προβλήματα. Με ένα ανεπαρκές συγκοινωνιακό project και μηδενικό πλάνο διασύνδεσης μέσων μεταφοράς και δικτύων, με ανύπαρκτη πολιτική αύξησης του πρασίνου και ταυτόχρονης μείωση των ρύπων, που πίσω από τον καθρέφτη του παραλιακού της μετώπου και της Πλατείας Αριστοτέλους, κρύβονται τα στοιβαγμένα σκουπίδια της, τα παρατημένα χωρίς κανόνες μπάζα της και περιοχές πλήρους υποβάθμισης και εγκατάλειψης όπως η Ξηροκρήνη, η Παναγία Φανερωμένη και ο Βαρδάρης, που για κάποιο ακατανόητο λόγο, φροντίζουμε κάθε προεκλογική χρονιά να αποκρύπτουμε, πως τάχα και αυτές οι περιοχές είναι η Θεσσαλονίκη, ρίχνοντάς τες μονίμως, κάτω από το χαλάκι των προεκλογικών εκστρατειών. Με το κέντρο της πόλης – το δήθεν κόσμημα μας- να έχει σπάσει όλα τα ευρωπαϊκά ρεκόρ κυκλοφοριακής, ηχητικής και ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τελευταίο και καταϊδρωμένο σε αναλογία δέντρων και πρασίνου ανά κάτοικο, σε σύγκριση με οποιαδήποτε σύγχρονη μεγαλούπολη της Ευρώπης.
Με μια διεθνή έκθεση μέσα στην καρδιά της, να αποτελεί μία έκταση που μπορεί να δώσει δεκάδες λύσεις στα προβλήματα της αλλά να παραμένει ανεκμετάλλευτη για την πόλη μας.
Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που με οδήγησαν να κατέβω υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο πλάι του Σπύρου Πέγκα, του επόμενου Δημάρχου της πόλης αυτής. Για να αλλάξει σελίδα και να αποκτήσει η Θεσσαλονίκη, πάλι την ταυτότητα που έχει χάσει τα τελευταία πέντε χρόνια, για να αποκτήσει διοίκηση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και όχι τις κομματικές εξυπηρετήσεις, τις προσωπικές ματαιοδοξίες και πελατειακές σχέσεις με την κεντρική διοίκηση και την εκάστοτε κυβέρνηση.